پرنقش تر از فرش دلم بافته ای نیست

آسمان شب ابریست و بنفش رنگ ماه هم سه چهارم است. زیبا و پرنور. من توی اتاقی که چند سال پیش بودم زیر آسمانی که مثل چند سال پیش است خوابیده ام و خنکای باد کولر نوازشم میکند و عمیقا خوشحالم. فردا روز تولد امام رضاست. کیک اسفنجی درست کردیم م که فردا برای پرستارهایمان ببرم و میخواهیم فراپوچینو هم الان درست کنیم.

فکر میکنم به اینکه چقدر عمرمان زود میگذرد و به اینکه تنبلی کرده ام و بچه دار نشده ام. فکر میکنم به همه روزهای قشنگ پیش رو، کنار اوی عزیزم. فکر میکنم گور بابای حرف مردم و کارم را درست انجام میدهم، من از LP کردن همانقدر لذت میبرم که از آشپزی کردن و زیر باد کولر لم دادن، مخصوصا وقتی مریض ها از کارم راضی هستند و تشکر میکنند. و از شنیدن شرح حال بیماران در مورنینگ مثل اینکه هر بیمار یک پازلی باشد که حلش میکنیم بعضی ها درمان دارند و متاسفانه عده زیادی درمان خاصی ندارن. اما همین معما حل کردن لذت بخش است، اما کار درمانگاه را دوست ندارم سختم است. معمولا با شرح حال بیماران گمراه میشوم.

او و من کارهای بزرگی با هم انجام میدهیم.

نگاه میکنم به آسمان زرد کم عمق

گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان، نگاه دار سر رشته که نگهدارد

مال بیست و یکم مرداد