کلی پست هست که وقتی سر موضوعاتی مهم یا اغلب پیش پا افتاده از دست او ناراحت شده ام نوشته ام، مثلا انتظاراتی که از ا. داشته ام و برآورده نشده یا کادویی که انتظار داشتم و خریده نشده یا موضوعات مهمتری که باعث شده حتی فکر کنم که دیگر دوستم ندارد، بعدش از حالا انتشار خارجشان کرده ام چون دیده ام آنها فقط حس همان چند ساعت محدود بوده است، حالا ولی هربار برمیگردم و میخوانمشان انگار خنجری زهرآلود توی قلبم فرو میرود با اینکه میدانم حس گذرایی بوده اند و بیشتر اوقات آنقدر پیش پا افتاده بوده اند که شاید اگر برای کسی تعریفشان کنم به خنده بیفتد اما خوب هرکدام این موضوعات یک جایی بدجور قلبم را چلانده اند.
امشب میروم مشهد کنگره به حساب خود کنگره، به ندا گفتم که اگر هواپیما سقوط کند ما شهید حساب میشویم چون در حال خدمت مرده ایم. کلی به این موضوعات خندیدیم ولی حالا که فکر میکنم به اولین سفر جدیم بدون او دلم میگیرد. اولش خوب خوشحال بودم سفر مجانی به مقصد مشهد چه چیزی بهتر از این، حالا ولی بیشتر غمگینم میکند چون تنها میروم. او اما نمیدانم چه حسی دارد، دیروز نگاهش و آغوشش و حس غریبی داشت، انگار عشق تویش نبود فقط انجام وظیفه بود و عجله بود و عجله و من از این عجله متنفرم.
*به خط و خال گدایان مده خزینه دل، به دست شاه وشی ده که محترم دارد
نگاه میکنم به آسمان زرد کم عمق
حالا ,ام ,عجله ,موضوعات ,بوده ,اند ,این موضوعات ,پا افتاده ,و عجله ,بود و ,حالا ولی
درباره این سایت