مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت

توی اتاق کنار بالکن زیر نور زرد و کولر افتاده ام، کتاب جلویم باز است ولی دلم خواست بنویسم.

امروز و دیروز و چند روز توی دو هفته اخیر رابطه من و او خوب نبوده، یک سری تقصیر هورمون هاست، یک سری پای نپختگی و یک سری هم مسائل دیگر، امروز برای اولین بار واقعا برای اولین بار در مورد مشکلات زندگیم صحبت کردم، این یعنی بعد از ۵ سال، اشکم هم درآمد، گاهی آنقدر مساله بغرنج به نظرم می آمد که انگار هیچوقت حل نخواهد شد ولی خوب وقتی بیانش میکنی یا مشکلت را مینویسی میبینی انگار آنقدرها هم بزرگ نبوده، حالا توی این گیر و دار قرنطینه، شاید همه زن و شوهر ها، حتی ما که پزشک بودیم و درگیر فرصت بیشتری داشتند برای شناختن هم. خوب است که آدمی برای پیش رفتن تلاش بکند. حالا که درد و دل کردم، بعد از ۵ سال واقعا، خیلی احساس خوبی دارم، جرقه اش هم از پادکست دکتر شیری شروع شد، در مورد رابطه عاطفی بد میگفت، در مورد تغییر کردن میگفت، خیلی پادکست خوبی بود حداقل برای من. اینکه بفهمی یک جای کار میلنگد خط اول حل ماجراست.

خیلی شده با آهنگ های غمگین نوشته باشم، خوب معمولا وقتی غصه دارم مینویسم که خالی بشوم، کدام انسان توی این دنیا بدون غصه است، بیشتر کار هورمون هاست و گاهی هم واقعی. اینبار البته حس خالی شدن خاصی دارم، به روانشناسی که میشناختم پیام دادم، که از او راه حل و م بگیرم. برای او هم وقت خواستم. الان حس میکنم میتوانم هر مشکلی را حل کنم، برای او از بدی رویه مان گفتم، گفتم وقتی از رفتاری ناراحت میشود رفتار را سرزنش کند نه اینکه با گفتن حرف های زشت شخصیت مرا زیر سوال ببرد، شروع رابطه ما درست است یک راز بزرگ دارد که کسی از خانواده هایمان نمیداند، شاید اغلب و شاید همه مشکلاتی که پیش می آید در شعاع همان راز باشد ولی نهایتش این هست که میدانم به روش خودش همه چیز حل میشود، هرچقدر هم به قول او بیشعور و پررو و لجباز باشم حداقلش مطمئنم که قلب صافی دارم ت کثیفی ندارم، رو بازی میکنم، هرچقدر هم خنجر بخورم رو هستم.

گفتم اینکه شوخ طبعیش توی بیمارستان است اذیتم میکند. با من شوخی نمیکند، شوخیش با من تحقیر کردنم است، مصداقش توی سرم میچرخد.

اینها را نوشتم که اگر کسی گذری میخواندش اگر آشنایی میبیندش بداند که زندگی همه بالا پایین دارد، مهم اداره کردنش است، مهم حفظ کردن تعهدی است که بسته ای و مهم پرورش دادن عشق است. و اگر ناموفق هم باشد خود زندگی برای انسان یک کلاس درس بزرگ خودشناسی است که بدون آن هیچوقت نمیشود به انتهای وجودت پی ببری.

*پ.ن: مردی که بتواند یک کاغذ بردارد و ویژگیهای خوب همسرش را بنویسد و ویژگیهای بدش را، بعد بشمارد ببیند خوبی ها خیلی بیشتر است این یعنی مردی که میتواند عشق را بپروراند و زنی که اینطور باشد ایضا. گرچه هیچ تضمینی وجود ندارد یک مرد خوب کنار یک زن خوب حتما رابطه خوبی داشته باشد. انگار معادلات زندگی پایه ریاضی ندارند.

نگاه میکنم به آسمان زرد کم عمق

گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان، نگاه دار سر رشته که نگهدارد

مال بیست و یکم مرداد