یک روز مانده تا امتحان، اینکه امتحان اول را خوب بدهی و بروی توی چشم بد است، چون بعدش همه اش استرس میکشی. امروز را خیلی بد هدر دادم، آرایشگاه رفتم و آمدم خانه کلی چرت و پرت خوردم، دفترم را خواندم و مانده فردا کلی مبحث برای مرور دارم. زندگی این چند وقت سخت است.
دیشب رفتیم کافه قشنگ بود و اسم عجیبی داشت، او همه اش پاهایش را تکان میداد و بعدش هم یک حرف زشت را بلند گفت و خانم روبه رویی شنید، اینکه آن خانوم شنید به جهنم ولی اینکه او این حرف را گفت خیلی مرا ناراحت کرد، گرچه به روی خودم نیاوردم و از شب آلوده ی پاییزی لذت بردم.
امشب او با دوستانش رفت بیرون و شام خورد، یک روز مانده به امتحان، قبل تر ها بود سال پیش میگفتم روز قبل امتحان را کشیک برندارد و باشد و به من انرژی مثبت بدهد، اینبار ولی نشد. به خاطر شب یلدا ولی خوب اگر کمی فکر میکرد باید میفهمید امشب مال من بود نه برای دوستانش. اینکه یلدا چقدر خوش خواهد گذشت را نمیدانم، اینکه او کی مرا یادش میاید را نمیدانم. اینکه چقدر باید از او برای چیزهای ابتدایی و مهم خواهش کنم را نمیدانم و خیلی نمیدانم های دیگر. حالا من انگار در آستانه یک انفجارم.
یک چیزهایی انتخاب آدم هاست و میتواند تغییر کند، یک چیزهای توی ذات آدم هاست و طبیعت و سرشتشان است، اینکه او مثل یک تکه یخ است سرشتش است و من نمیتوانم سرزنشش کنم و به قولی دندم نرم هندوانه خوردم و باید پای لرزش هم بنشینم. زندگی کلا خوب یا بد ندارد و در هم باید بخری. حالا یکی شانسی خوبی ها بیشتر گیرش میاید و یکی بدی ها بیشتر، بعدش باید با همان ها بگذرانی تا برسی به مرگ.
کاش به جای اینکه اینجا بنویسم میتوانستم با خودش حرف بزنم، میدانم که اینجا را میخواند ولی خوب خواهرم و دخترخاله هم میخوانند اینجا را و من فقط وقتی عمیقا دلگیرم مینویسم و نمیخواهم که آنها مرا آدم ریاکاری بدانند به خاطر اینکه همیشه از او پیششان تعریف میکنم و بعد میایم اینجا مرثیه راه میندازم، چون در واقع اینطور نیست و من اغلب اوقات از زندگیم راضی هستم و این تفاوت های بین او و من خوب طبیعی است. احتمالا یک مدتی در اینجا را تخته بکنم، شاید او یاد گرفت حرف بزند، مردانه نه کودکانه.
نگاه میکنم به آسمان زرد کم عمق
اینکه ,یک ,ها ,هم ,حرف ,ولی ,و من ,اینجا را ,اینکه او ,از او ,ولی خوب
درباره این سایت